نویسنده: فیصل غفوری
سه‌شنبه‌ی هفته‌ی گذشته حکومت با تمام تجهیزات برای شروع عملیاتی بزرگ به منظور نبرد با امارت طالبان عازم ولسوالی پشتون‌زرغون شد.
در این عملیات بزرگ که در موسم برداشت گل زعفران انجام شده است، حکومت در برابر هر جنگجوی طالب، یک تانک در اختیار دارد و به طور دوام‌دار توسط نیروهای هوایی و توپخانه‌ی ثقیل حمایت می‌شود.
تا امروز نیروهای حکومتی نتوانسته اند حتی یک قدم هم پیش‌روی کنند و در قریه‌ی ده‌شیخ که بیش از بیست خانه ندارد و منطقه‌ای کاملاً مسطح و هموار است، متوقف شده اند.
وقتی وضعیت این نبرد را می‌بینم، به این نتیجه می‌رسم که رهبری جنگ بسیار ضعیف است و یا اراده‌ای برای نبرد در سطوح بالا وجود ندارد. مطمئناً اگر این عساکر شجاع و تجهیزات در اختیار یک فرمانده‌ی دل‌سوز و باتجربه می‌بود، حتماً تا حال تا مرز غور پیش‌روی صورت می‌گرفت.
در این نبرد با اولین پیش‌روی نیروهای نظامی چندین تانک منهدم شد و تعدادی هم شهید شدند و بعد از آن تا امروز در یک نقطه مستقر اند و هر روز با حملات چریکی طالبان مواجه می‌شوند.
در نتیجه‌ی این عملیات تا دیروز نزدیک به پانزده تن از افراد نیروهای نظامی شهید شده اند و هم‌چنین طالبان نیز تلفاتی را متقبل شدند، البته تلفات طالبان کم‌تر از آن چیزی است که حکومت محلی ادعا می‌کند.
اما در این مدت بیش‌ترین خساره را مردم محل متقبل شده اند، تا حال تعدادی از افراد ملکی شهید و زخمی و ده‌ها خانه در اثر بمباردمان و فیر توپ‌های ثقیل بی‌هدف نیروهای نظامی تخریب و صدها خانواده از منطقه متواری شده اند و هم‌چنین به برداشت گل زعفران صدها میلیون افغانی خساره وارد شده است.
قبل از آغاز این نبرد قرار بر این بود که حکومت محلی به دلیل برداشت گل زعفران تا مدتی هیچ عملیاتی را در روستاهایی که زعفران کشت می‌کنند، انجام ندهند اما متأسفانه این تعهد خود را زیر پا کردند و حتی والی جوان و جنگ‌ندیده‌ی هرات هم هیچ توجهی به خواسته‌ها و منافع مردم نکرد و به ادامه‌ی نبرد پافشاری نموده و موجب این همه خسارات شدند. مقامات بی‌کفایت پشتون‌زرغون نیز تا حال در این مورد زبان باز نکرده اند و وضعیت هم‌چنان به شکل اسف‌باری ادامه دارد.
امیدوارم هر چه زودتر به این مشکل بزرگ و وضعیت نابهنجار توجه صورت گیرد.
