شیوع (contagion)، فیلمی که می‌گویند ویروس کرونا را پیش‌بینی کرده بود!

نویسنده: مصطفی رحیمی

فیلم شیوع محصول ایالات متحده آمریکا، به کارگردانی استیون سودربرگ در سال ۲۰۱۱ اکران شد.
بازیگرانی چون ماریون کوتیار، مت دیمون، لارنس فیشبرن، جود لا، گوئینت پالترو و کیت وینسلت ایفای نقش کردند.
فیلم با سرفه‌های پی‌هم در یک فرودگاه شروع می‌شود. سرفه‌ها مربوط به زنی به اسم بث است که قبل از این‌که سوار هواپیما و ترک هنگ‌کنگ شود علائم سرماخوردگی دارد. بعد از بازگشت به شیکاگو به علت نامشخصی می‌میرد و سپس فرزندانش هم می‌میرند. بعداً مشخص می‌شود بث ناقل ویروس جدید به آمریکا بوده و جهان وارد یک اپیدمی جهانی شده است.
داستان این فیلم برگرفته‌شده از شیوع ویروس آنفولانزای خوکی سال ۲۰۰۹ و ویروس سارس از خانوادۀ کرونا ویروس سال ۲۰۰۰ است. فیلم نکات بهداشتی را به ما یادآوری می‌کند که مبتلاشدن ما را کاهش می‌دهد مانند دست‌های‌تان را بشورید، از ماسک استفاده کنید، فاصله را مراعات کنید و از این‌قبیل امور. هم‌چنان فیلم آماد‌گی دولت‌ها را نشان می‌دهد که چه‌قدر آمادگی برای جلوگیری از این نوع فجایع را دارند. یکی از ویژه‌گی‌های خوب فیلم این است که در زیرنویس، زمان شیوع پس از اولین مبتلا را نشان می‌دهد که هر روز وضعیت بدتر می‌شود و دولت برای مردم هیچ کاری را انجام داده نمی‌تواند و انجام نمی‌دهد. چیزی که از همه بدتر است، این است که افرادی با پخش شایعه مربوط به کشف دارو از مردم اخاذی می‌کنند. فیلم مراحل ساخت واکسین را نشان می‌دهد که دولت‌ها سعی در ساخت آن دارند اما به‌کندی و حاضر به کمک‌گرفتن از محققان دیگر و داروسازان خصوصی نیستند و به آن‌ها هم دستور لغو تمام کارکردن در این زمینه را می‌دهند. در سکانس آخر فیلم نشان می‌دهد که چه‌طور ویروس پخش‌شده و مرحلۀ سپری‌شدن ویروس داخل بدن جانوارن را نشان می‌دهد.
تمام این صحنه‌ها آشنا است. این فیلم بعد از یک دهه، می‌توان گفت ویروس جدید خانوادۀ کرونا (COVID_19) را پیش‌بینی کرده بود و تمام سکانس‌های فیلم، روزگار امروز ما را به نمایش می‌کشد که شامل کم‌کاری دولت‌ها، مراحل کند ساخت واکسین، گورستان‌های دسته‌جمعی، تمام شدن لوازم بهداشتی و درمانی و غیره است.
یکی از شباهت‌های ویروس به‌غیر از مرکز شیوع که هر دو یکی یعنی چین می‌باشد، میزان شیوع آن‌ها است که میزان شیوع ویروس فیلم R0_2 بود و میزان شیوع ویروس (COVID_19) R0_2.5 است.
به‌طور خلاصه این فیلم یک جور زنگ خطری بود برای دوران خود و خبردهنده از ویروس جدید و راه‌های مقابله با آن است. این فیلم در روزگار خود یک خدمت برای جامعۀ سلامت به حساب می آید.